English

Ιταλία 2018

Προσέγγιση της κορυφής Piz Bernina 4049μ και αναβάσεις στις κορυφές Piz Boe 3152μ και Marmolada 3342μ

Το οδικό ταξίδι στην Ιταλία με αναβάσεις στις κορυφές των Δολομιτών Piz Boe 3152μ και Marmolada 3342μ και προσέγγιση της κορυφής Piz Bernina 4049m 17/8/2018 - 27/8/2018

Piz Bernina 4049m

Piz Boe 3152m

Φωτογραφίες

Ημερολόγιο

Παρασκευή 17/8/2018
Ξεκινώντας από την Ελάτη πέρασα από την Λάρισα όπου με περίμενε ο Γιάννης να φορτώσουμε τον εξοπλισμό. Μαζί μας, πέραν τον ορειβατικών, αναρριχητικών και ειδών κατασκήνωσης είχαμε πάρει και αρκετά τρόφιμα για το ταξίδι και τις αναβάσεις στα βουνά. Οδηγήσαμε αδιάκοπα χωρίς να καθυστερήσουμε στα Ελληνοσκοπιανά σύνορα. Ο δρόμος στη ΠΔΓΜ είναι πολύ καλός στο μεγαλύτερο μέρος του και έχει διόδια με τιμές λίγο χαμηλότερες από τα ελληνικά. Επίσης συναντήσαμε αστυνομία με ραντάρ για τον έλεγχο της ταχύτητας αλλά περάσαμε χωρίς κανένα πρόβλημα. Μπαίνοντας στη Σερβία είχε σκοτεινιάσει και αποφασίσαμε να ψάξουμε μέρος για διαμονή στην πόλη Vranja. Δεν βρήκαμε δωμάτιο σε ξενοδοχείο και βρήκαμε να κατασκηνώσουμε στο Enigma Camping.

Σάββατο 18/8/2018
Με το χάραμα σηκωθήκαμε, αναχωρήσαμε από την Vranja και οδηγήσαμε προς την πόλη Νις. Ο δρόμος είναι στενός για αρκετά χιλιόμετρα αλλά είναι υπό κατασκευή σύγχρονος αυτοκινητόδρομος. Πλησιάζοντας Βελιγράδι οι πινακίδες μας οδήγησαν από μικρός παράδρομους για να το περάσουμε και να συνεχίσουμε προς Κροατία λόγω έργων κοντά στην πόλη. Φτάνοντας στα σύνορα με την Κροατία αντιληφτήκαμε ότι υπήρχε ουρά πάνω από 5 χιλιόμετρα στα σύνορα. Εδώ ήταν η χειρότερη στιγμή του ταξιδιού, μέσα σε καύσωνα, περιμέναμε 7 ώρες για να μπούμε στην Κροατία. Μπήκαμε στην Κροατία και φτάνοντας στο Ζάγκρεμπ αντί να συνεχίσουμε ευθεία για Σλοβενία, φοβούμενοι ότι το ίδιο θα συνέβαινε και σε εκείνα τα σύνορα, κατευθυνθήκαμε νότια προς την παραθαλάσσια πόλη Ριέκα (Rijeca). Η ώρα είχε περάσει αλλά συνεχίσαμε διασχίζοντας τη Σλοβενία (περίπου 60χλμ). Μπαίνοντας στην Ιταλία βρήκαμε ένα παρκινγκ στο πάρκο του χωριού Basovizza και διανυκτερεύσαμε. Το πάρκο ανήκε στο ερευνητικό κέντρο Elettra Sychnotrone Trieste και έχει ένα μεγάλο επιταχυντή σωματιδίων.

Κυριακή 19/8/2018
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις αλλά αρκετά κουρασμένοι συνεχίσαμε προς Τεργιέστη και από εκεί προς Μιλάνο. Επειδή ο αυτοκινητόδρομος είχε πολλά μποτιλιαρίσματα ανηφορήσαμε από την πόλη Brescia προς το Edolo και από εκεί μέσω Aprica κατεβήκαμε στο Sondrio (Valmalenco). Επειδή είχαμε καθυστερήσει ανηφορήσαμε κατευθείαν στο Campo Moro ακολουθώντας τον πολύ στενό και ανηφορικό δρόμο που ίσα που χωρούσανε δυο οχήματα. Φτάνοντας στο Campo Moro μείναμε το βράδυ στο καταφύγιο Rifugio Poschiavino.

Δευτέρα 20/8/2018
Με αρκετά βαριά σακίδια ξεκινήσαμε από το Campo Moro 2006μ στις 8:00 και κατεβήκαμε στην λίμνη περνώντας πάνω από το πρώτο φράγμα και κατεβαίνοντας χαμηλά στα 1935μ στην βάση του δευτέρου φράγματος. Το μονοπάτι περνά στην απέναντι πλαγία και ανηφορίζει αρχικά αλλά μετά κάνει μια μακριά τραβέρσα στα αριστερά και ανηφορίζει ξανά απότομα μέχρι το Rifugio Carate 2650μ 11:00. Συνεχίσαμε χωρίς περιττές στάσεις – για το Rifugio Marinelli 2820μ 12:30. Εδώ ήταν το μισό της διαδρομής αλλά επειδή σκεφτήκαμε ότι είχαμε χρόνο μέχρι να νυχτώσει αποφασίσαμε να συνεχίσουμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι το υπόλοιπο μισό θα ήταν τόσο δύσκολο και απαιτητικό. Αρχικά το μονοπάτι ανεβαίνει στο πέρασμα Passo Marinelli 3015μ και μετά το μονοπάτι χάνετε οριστικά. Μέσα από μια δύσκολη μορένα κατηφορίζει στον παγετώνα και διασχίζει τον παγετώνα που έχει μεγάλο πλάτος μέχρι την δυτική πλευρά του. Στο σημείο που ο παγετώνας ήταν πιο απότομος έχει πολλές κρεβάς. Ήταν ένας λαβύρινθος για να βρούμε το σωστό δρόμο μέχρι τη βάση της βραχώδους ορθοπλαγίας. Ακολουθώντας έναν οδηγό με το πελάτη του, από απόσταση εντοπίσαμε τα περάσματα στον παγετώνα και μπήκαμε στην Via Ferrata. Η πλαγιά ήταν κατακόρυφη με δυο σκάλες, η μια να κρέμεται κάτω από την άλλη. Ήταν εντελώς ασταθής. Παρότι ήταν πολύ απότομη η πλαγία δεν ήταν η via ferrata καλά συντηρημένη ως την συνηθίζουνε και με πολλά σημεία πολύ εκτεθειμένα. Εδώ μας έπιασε βροχή με χαλαζόχιονο. Μετά από περίπου 200 μέτρα υψομετρικά στη via ferrata φτάσαμε στο καταφύγιο Marco e Rosa στα 3609μ στις 19:00. Είχε αρκετό κόσμο που είχαν φτάσει από την ελβετική πλευρά.

Τρίτη 21/8/2018
Το βράδυ ο Γιάννης δεν μπόρεσε να κοιμηθεί από την κούραση και το υψόμετρο. Αρχικά σκεφτήκαμε να πάμε κορυφή αλλά το πρωί είχε πολύ πονοκέφαλο και δεν ξεκινήσαμε. Ο καιρός το πρωί ήταν καλός αλλά μετά το μεσημέρι και τις επόμενες θα χειροτέρευε. Έτσι, πήραμε την απόφαση να επιστρέψουμε πίσω και τελικά στις 10:50 αφήσαμε το καταφύγιο Rifugio Marco e Rosa 3609μ και επιστρέψαμε από την διαδρομή ανάβασης. Ο ρυθμός ήταν πολύ γρήγορος αλλά τελικά μετά τα καταφύγιο Carate μας έπιασε βροχή και φτάσαμε σχεδόν νύχτα στο Campo Moro (18:50). Διανυκτερεύσαμε στο καταφύγιο στο Rifugio Poschiavino.

Τετάρτη 22/8/2018
Η πρόγνωση του καιρού δεν ήταν καλή για τις επόμενες μέρες ώστε να δοκιμάσουμε κάποιο άλλο ψηλό βουνό. Έτσι, αποφασίσαμε να πάμε σε χαμηλότερες κορυφές και αναχωρήσαμε από το Campo Moro προς την κοιλάδα Valmalenco και περιηγηθήκαμε στο χωρίο Chiesa in Valmalenco. Πριν το μεσημέρι αναχωρήσαμε για τους Δολομίτες και φτάσαμε στο χωρίο Canazei όπου μείναμε στο camping.

Πέμπτη 23/8/2018
Από το Canazei πήρα το λεωφορείο για το Passo Pordio και στη στάση γνώρισα ένα 86χρονο Ιταλό περιηγητή από τη Ρώμη που γνώριζε καλά την περιοχή αφού την επισκέπτονταν επί 70 χρόνια. Με βοήθησε να εντοπίζω την διαδρομή και μου πρότεινε και τη δυνατότητα για διάσχιση. Από το Passo Pordio 2239μ ξεκίνησα στις 10:15 την επικλινής ανάβαση με γρήγορο ρυθμό μέχρι το Rifugio Forcella 2848μ 11:15. Στο καταφύγιο κατέφταναν πλήθη τουριστών που πήγαιναν από το ομαλό μονοπάτι στην κορυφή Piz Boe 3152μ περνώντας μόνο από 2-3 σημεία με via ferrata. Καθ’ όλη την διαδρομή περνούσα κόσμο αφού οι περισσότεροι δεν είχαν εμπειρία στα βουνά και στις 12:15 έφτασα στην κορυφή Piz Boe 3152μ . Αντί να επιστρέψω συνέχισα προς το καταφύγιο Boe 2871μ (12:35) και περνώντας από την κορυφή l'Antarsas 2908μ ακολουθώντας το μονοπάτι 666 έφτασα στο Rifugio Cavazza 2585μ. Κατηφορίζοντας από το καταφύγιο είχε ένα μεγάλο απότομο τμήμα με διπλή via ferrata που σχεδόν δεν την χρησιμοποίησα για να αποφύγω το πλήθος του κόσμου που κρέμονταν σε αυτή. Τελικά έφτασα χαμηλά στο Passo Gardena 2121μ 14:50 και αφού άλλαξα 3 λεωφορεία έφτασα στο Cazanei στις 17:00 όπου με περίμενε ο Γιάννης στο ξενοδοχείο La Zondra.

Παρασκευή 24/8/2018
Με το αυτοκίνητο από το Canazei πήγαμε στη Λίμνη Fedaia στα 2000 μέτρα και με το τελεφερίκ ανεβήκαμε στο σταθμός Pian dei Fiacconi στα 2626μ (10:00). Στόχος μας ήταν η ανάβαση στην κορυφή Penia 3342μ την ψηλότερη του όρους Marmolada. Επειδή οι περισσότεροι ορειβάτες φτάνοντας στο σταθμό στα 2626μ ακολουθούσαν το μονοπάτι 606 που ανεβάζει στην κορυφή από την μεγάλη via ferrata τους ακολουθήσαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι η διαδρομή αυτή απαιτεί αρκετά περισσότερο χρόνο και ότι είναι δυσκολότερη της κλασικής. Αρχικά το μονοπάτι 606 κατηφορίζει και κάνει ένα μεγάλο κύκλο γύρο από την ανατολική ράχη του βουνού και μετά ανηφορίζοντας διασχίζει το παγετώνα. Με το πέρασμα του παγετώνα (11:15) ξεκινά η via ferrata. Είναι πολύ απαιτητική, με μεγάλο ανάπτυγμα αλλά και με πολλά εντυπωσιακά περάσματα. Η κατασκευή της ξεκίνησε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο όπου είχαν σκάψει σπηλιές μέσα στο βράχο για να πολεμήσουν. Γενικά σκαρφαλώναμε γρήγορα αλλά επειδή ο ουρανός μάζεψε πολλά σύννεφα πολλοί ήταν αυτοί που επέστρεψαν. Φτάνοντας στην κορυφή συναντήσαμε το μικρό καταφύγιο όπου κρυφτήκαμε από τους αδιάκοπους κεραυνού που άρχισαν να πέφτουν (14:00-14:45). Λίγο πριν από εμάς είχαν φτάσει 4 πολωνοί και λίγο μετά 2 γερμανοί. Επικρατούσε τρόμος διότι οι κεραυνοί έπεφταν πολύ κοντά μας. Ξαφνικά ένας νεαρός Ισπανός έφτασε έντρομος να ζητήσει βοήθεια. Δυστυχώς βγαίνοντας έξω το ηλεκτρικό πεδίο ήταν τόσο δυνατό που έκανε θορύβους ο ηλεκτρισμός στα κεφάλια μας, και επιστρέψαμε πίσω. Λίγο μετά έφτασαν κλαίγοντας οι υπόλοιποι Ισπανοί αλλά χαρούμενοι από γλίτωσαν αυτή την καταιγίδα. Με το που άνοιξε λίγο ο καιρός και σταμάτησαν οι κεραυνοί, περάσαμε τρέχοντας από την κορυφή Penia 3342μ κατηφορίσαμε τρέχοντας από την κλασική διαδρομή που είναι πολύ εύκολη, περνώντας τον λίγο μεγαλύτερο παγετώνα. Εδώ άρχισε ξανά η βροχή που δεν σταμάτησε μέχρι να κατεβούμε από το βουνό. Στις πλαγίες δεν υπάρχει μονοπάτι και απαιτείτε προσοχή στην εύρεση της διαδρομής. Στις 16:35 φτάσαμε σταθμός Pian dei Fiacconi 2626μ και ευτυχώς οι υπάλληλοι λειτούργησαν το τελεφερίκ και κατεβήκαμε παγωμένοι στη λίμνη. Κατευθείαν αναχωρήσαμε για το ξενοδοχείο στο Canazei όπου μείναμε το τελευταίο βράδυ.

Σάββατο 25/8/2018
Το πρωί αναχωρήσαμε από το Canazei με κατεύθυνση αρχικά την Padova όπου κάναμε μια στάση για ψώνια και συνεχίσαμε προς το Rimini ακολουθώντας μικρούς επαρχιακούς δρόμου χωρίς διόδια. Αρχικά διασχίσαμε την κοιλάδα του Πάδου με τα αμέτρητα κανάλια και τους παραποτάμους του. Φτάσαμε το βράδυ στο Rimini και διανυκτερεύσαμε σε ξενοδοχείο, μια πόλη παραθαλάσσια, πολύ τουριστική, χωρίς ιδιαίτερη ομορφιά.

Κυριακή 26/8/2018
Μετά το πρωινό αναχωρήσαμε από το Rimini για το λιμάνι της Αγκόνας. Στο δρόμο μας έφτασε το ισχυρό κύμα κακοκαιρίας. Φτάσαμε νωρίς στην Αγκόνα και κάναμε βόλτα στην πόλη που λόγο ότι ήταν Κυριακή, τα πάντα ήταν κλειστά. Το καράβι είχε καθυστέρηση 4 ώρες και λόγω της βροχής δεν είχαμε πώς να περάσουμε τις 8 ώρες της αναμονής μας. Επισκεφθήκαμε το πολύ όμορφο Καθεδρικός Ναός της Ανκόνα, Cattedrale di San Ciriaco.

Δευτέρα 27/8/2018
Το καράβι παρά το ότι ήταν πλήρες, βρήκαμε ένα ήσυχο μέρος για να κοιμηθούμε το βράδυ και το μεσημέρι φτάσαμε στην Ηγουμενίτσα. Χωρίς στάσεις φτάσαμε στο Τρίκαλα και από εκεί πίσω στην Ελάτη το απόγευμα της Δευτέρας.

	Δρ. Νίκολαος Κρούπης Ηλεκτρολόγος Μηχ. & Μηχ. Υπολογιστών. Ελάτη, Τρικάλων
	Γιάννης Μιχαλόπουλος Διοικητικός Υπάλληλος Λάρισα

Πίσω στην κεντρική σελίδα